Le Grand Hornu bleef actief tot 1954. De industriële exploitatie stopte en de site werd verlaten. Wanneer aan het einde van de jaren zestig een handvol erfgoedenthousiasten vechten om de site te redden van geplande vernietiging, is de laatste niets anders dan de schaduw van zichzelf, verwoest door tijd en vandalisme. Bovendien werd in 1969 een koninklijk besluit tot sloop uitgevaardigd, gericht op zijn totale vernietiging en het uitwissen van de geschiedenis van de plek.
In 1971 verzekerde de architect Henri Guchez de redding door de aankoop van de site. Hij start een eerste fase van renovatie en installeert er zijn kantoren. In 1989 startte de provincie Henegouwen de tweede fase van de renovatie, nadat ze de site aangekocht had op initiatief van de bestendig afgevaardigde Claude Durieux.
Reeds in 1984 had een provinciale vzw ‘Grand-Hornu Images’ er zijn kantoren gevestigd en sedertdien zet deze er haar drievoudige missie voort: erfgoed, toerisme en cultuur. Le Grand-Hornu verwierf aldus een vooraanstaande positie in de belangrijkste internationale erfgoedorganisaties. De vzw ontwikkelt een cultureel programma om de site nieuw leven in te blazen en haar opnieuw en vanuit een ander licht te laten ontdekken door het publiek.
De tentoonstellingen gepresenteerd door de vereniging zijn telkens een verkenning van de relaties tussen kunst en industrie; design, industriële creatie en toegepaste kunst hebben een bevoorrechte plaats, zeer dicht bij de geest van de plaats en in resonantie met de geschiedenis van de regio.