Economische achteruitgang
Na de 2e wereldoorlog ging het economisch stilaan bergaf. De Noordzee was tijdens de oorlog zo goed als ‘leeggevist’, de haringvangst trok noodgedwongen verder weg naar Noorwegen. Dat verhoogde de prijs, terwijl de vraag bleef dalen. Bij gebrek aan keuze hadden mensen tijdens de oorlog immers meer haring gegeten dan hen lief was, voortaan stond er beefsteak op het menu. Daar komt nog bij dat met ijskasten een eenvoudiger bewaringsmethode ingang vond en dat rookkasten in de plaats kwamen van het vuile en gevaarlijke manuele werk in de rookschouwen.
De sluiting
Na een eerste grote brand in de rechtervleugel werd het dak nog vervangen door een betonnen plat dak met lichtkoepels erin, maar de tweede grote brand in 1965 was er teveel aan. Dit keer brandde de hele linkervleugel uit, ook de rekkenconstructie in de schouwen liep zware brandschade op. Die werd niet meer hersteld en in 1968 werd voor het laatst gerookt aan de Kronenburgstraat. De firma Vanden Bemden verhuisde nog naar de Riemstraat, iets verderop, maar in 1979 werd ze ontbonden.
Het verval
Een havenbedrijf kocht het complex op, met het oog op de bouw van nieuwe kantoren vlakbij het ‘World Trade Center’ dat gepland werd op de intussen ook gedempte Zuiderdokken. Omwille van de oliecrisis in 1972 kwam er van die plannen echter niets in huis en het geheel werd terug te koop gesteld. Sloop leek onafwendbaar.